Informacje zgodne ze stanem prawnym na dzień: 2024-09-04

Legalizacja pobytu w Polsce

Jeżeli członek rodziny cudzoziemca jest obywatelem państwa należącego do EOG lub Szwajcarii, to procedura legalizacji jego pobytu przebiega tak, jak w wypadku wszystkich innych obywateli tych krajów.

Jeżeli członek rodziny cudzoziemca jest obywatelem tzw. państwa trzeciego (czyli państwa nienależącego do EOG lub Szwajcarii), to może zalegalizować swój pobyt zgodnie z ustawą o cudzoziemcach.

Zezwolenia na pobyt czasowy dla członka rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej udziela się cudzoziemcowi, gdy:

1. pozostaje w uznawanym przez prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku małżeńskim z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej albo
2. jest małoletnim dzieckiem cudzoziemca pozostającego w uznawanym przez prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku małżeńskim z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej i posiadającego zezwolenie na pobyt czasowy dla członka rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej.

Zezwolenia na pobyt czasowy można udzielić także:

• cudzoziemcowi będącemu członkiem rodziny zamieszkującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatela polskiego innym niż ten, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wspólnie z tym obywatelem – ze względu na:
  • zależność finansową od niego lub pozostawanie z nim w gospodarstwie domowym, w kraju, z którego przybył cudzoziemiec lub
  • poważne względy zdrowotne wymagające osobistej opieki ze strony tego obywatela
• cudzoziemcowi prowadzącemu życie rodzinne w rozumieniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. poz. 284, z późn. zm.), z zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelem polskim, z którym przebywa wspólnie na tym terytorium.

Zezwolenie na pobyt czasowy jest udzielane maksymalnie na 3 lata. Cudzoziemiec otrzymuje kartę pobytu, która potwierdza jego tożsamość i uprawnia wraz z dokumentem podróży do wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskiwania wizy. Posiadacz polskiej karty pobytu może podróżować i przebywać na terytorium innych państw obszaru Schengen bez konieczności posiadania wizy Schengen przez okres nieprzekraczającego 90 dni w każdym okresie 180-dniowym.

Decyzję w sprawie udzielenia zezwolenia wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca.

W celu uzasadnienia swojego pobytu cudzoziemiec co do zasady powinien udokumentować, iż posiada:

• ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu,
• zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania.

Do uzyskania zezwolenia na pobyt czasowy przez małżonka obywatela polskiego oraz małoletniego dziecka cudzoziemca pozostającego w uznawanym przez polskie prawo związku małżeńskim z obywatelem polskim nie jest wymagane posiadanie stabilnego i regularnego źródła dochodów, ubezpieczenia zdrowotnego oraz zapewnionego miejsca zamieszkania.

Wniosek należy złożyć osobiście, nie później niż w ostatnim dniu legalnego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalny od dnia złożenia wniosku do dnia, w którym decyzja w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy stanie się ostateczna.

Jeżeli wniosek nie został złożony przez cudzoziemca osobiście, wojewoda wezwie go do osobistego stawiennictwa. Jeżeli cudzoziemiec nie stawi się osobiście, wniosek pozostanie bez rozpatrzenia.

Od cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie na pobyt czasowy są pobierane odciski linii papilarnych w celu zamieszczenia ich na karcie pobytu.

Wniosek taki składa się na specjalnym formularzu. Cudzoziemiec ma obowiązek odpowiednio uzasadnić swój wniosek oraz przedstawić ważny dokument podróży, w szczególnie uzasadnionym przypadku, gdy cudzoziemiec nie posiada ważnego dokumentu podróży i nie ma możliwości jego uzyskania, może przedstawić inny dokument potwierdzający jego tożsamość.

Do wniosku należy dołączyć:

• 4 fotografie w odpowiednim formacie,
• dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i jego uzasadnienia np. akt zawarcia związku małżeńskiego w przypadku ubiegania się o zezwolenie na pobyt czasowy z uwagi na pozostawanie w związku małżeńskim w obywatelem polskim,
• potwierdzenie uiszczenia opłaty skarbowej.

Kompletna lista dokumentów, jakie należy przedstawić w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy różni się w poszczególnych województwach oraz jest uzależniona od celu pobytu w Polsce.  

Małżonek obywatela polskiego, który uzyskał zezwolenie na pobyt czasowy w związku z zawarciem związku małżeńskiego, nie potrzebuje zezwolenia na pracę w Polsce.

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2024 r. poz. 769 z późn. zm.)
2. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych I Administracji z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy (Dz. U. z 2019 r. poz. 779)

Aktualizcja: Urząd ds. Cudzoziemców