Pięciu wspaniałych, którzy zrewolucjonizowali świat podróży - Powroty.gov.pl

Powiedzenie, że najtrudniej wpada się na proste pomysły, wydaje się niezwykle trafne, gdy mówimy o wynalazcach, którzy zrewolucjonizowali podróżowanie po świecie. Z perspektywy czasu ich patenty wydają się wręcz oczywiste, ale to oni byli pierwsi i to im należy się, zasłużone, uznanie podróżników.

1. Biuro pana Thomasa Cooka.

Napis na jego nagrobku głosi „Człowiek, który uczynił podróżowanie łatwiejszym”. Czym sobie na to zasłużył? Otóż Thomas Cook, brytyjski przedsiębiorca, założył pierwsze na świecie biuro podróży. A wszystko zaczęło się w 1841 roku, gdy zorganizował wyjazd, pionierską wycieczkę turystyczną, na trasie Leicester – Loughborough. Była to wyprawa dla 570 osób, które chciały dotrzeć na wiec abstynentów. Cook, który walczył z alkoholizmem, uważał, że lepiej będzie, gdy ludzie wydadzą pieniądze na wycieczkę niż alkohol. Od tego momentu było już z górki. Pojawiły się kolejne zorganizowane podróże po Anglii, a od 1864 roku również za granicę, do Włoch, Francji, Szwajcarii. Dziś biura podróży są powszechne, a z ich usług rocznie korzystają miliony turystów.

2. Pomysł pana Sadowa.

Choć wynalezienie koła datuje się na 3500 rok p.n.e. to minęło wiele, wiele wieków nim ktoś wpadł na pomysł, aby zamontować kółka w walizce. Tym kimś był Bernard D. Sadow, Amerykanin, który na ten genialny pomysł wpadł wracając z rodziną z wakacji w 1970 roku. Miał wówczas ciężkie walizki i na lotnisku ujrzał tragarzy, którzy przewozili stertę bagaży na specjalnych wózkach. Połączył jedno z drugim i już kilka miesięcy później powstał prototyp walizki z kółkami. I jak tu nie wierzyć w mądrość, która mówi: potrzeba matką wynalazku. Początkowo walizka miała cztery kółka i pas (smycz), za który ciągnęło się bagaż. Kilkanaście lat później powstał model z dwoma kółkami i wysuwanym uchwytem. Wymyślił go amerykański pilot, Robert Plath.   

3. Serdeczne pozdrowienia z gorącej plaży…

W dobie telefonów komórkowych i Internetu wynalazek ten może wydawać się już zbędny, jednak był czas, że korzystali z niego niemal wszyscy turyści, którzy chcieli pozdrowić rodzinę lub znajomych z plaży, ciekawego miasta lub innego zwiedzanego zakątka. Mowa o kartach pocztowych, czyli popularnych niegdyś pocztówkach. 30 listopada 1865 roku na Niemieckiej Konferencji Poczt w Karlsruhe, Heinrich von Stephan (pruski urzędnik państwowy) zgłosił jako pierwszy pomysł wprowadzenia możliwości wysyłania kart pocztowych bez kopert, ale pomysł odrzucono, uważając go za niemający przyszłości. 26 stycznia 1869 roku Emanuel Herrmann, austriacki ekonomista, postanowił wprowadzić w życie pomysł von Stephana. Dzięki jego staraniom pierwsze pocztówki trafiły do sprzedaży 1 października tego samego roku, a Austria stała się pierwszym krajem, który je wprowadził.

4. Tani nocleg, w sam raz dla młodzieży.

Richard Schirrmann, niemiecki nauczyciel, miłośnik wycieczek, na które często jeździł z uczniami, w czasie jednej z nich wpadł na pomysł, który okazał się przełomowy, dla zwiedzającej młodzieży, która ma ograniczony budżet turystyczny. A wszystko dzięki ulewie. Grupa uczniów ze swoim nauczycielem Richardem Schirrmannem nie mogła dotrzeć do miejsca noclegowego i musiała nocować w szkole w Bröl (Hennef). Było to 26 sierpnia 1909 roku. Pod wpływem tego wydarzenia Schirrmann postanowił zorganizować schroniska młodzieżowe. Uznał, że szkoła, pusta w okresie wakacji, może być świetnym miejscem na tani nocleg dla mało wymagających turystów. W 1910 roku napisał artykuł do Kölnische Zeitung, w którym przedstawił swój pomysł. Wkrótce udało mu się pozyskać niezbędne wsparcie finansowe. W 1912 powstało pierwsze stałe schronisko młodzieżowe na zamku Altena. Schirrmann został jego kierownikiem. Od tego czasu powstało tysiące schronisk młodzieżowych na całym świecie.

5. Afrykańska ekoturystyka.

Jak sprawić, by afrykańska ludność zarabiała na ochronie i pielęgnowaniu przyrody, a nie na zabijaniu zwierząt? To pytanie zadał sobie w 1950 roku Norman Carr, brytyjski ekolog, pracujący w Afryce Środkowej i Południowej. W tamtym czasie safari, w Afryce, wiązało się z tropieniem i polowaniem na dzikie zwierzęta. Carr postanowił zmienić znaczenie tego słowa. Zamiast strzelać i zabijać zwierzęta, wpadł na pomysł, by podczas safari podziwiać je, zbliżyć się do nich i poczuć prawdziwą dziką naturę afrykańskiego buszu. We współpracy z lokalną ludnością zaczął zakładać parki narodowe, do których zapraszał turystów i urządzał bezkrwawe łowy. Mówi się, że Carr wyprzedził swoją epokę i jako pierwszy postawił na ekoturystykę, dzięki której dzika natura może trwać w niemal nienaruszonym stanie.  

Wojciech Napora, Powroty.gov.pl