O repatriacji słów kilka - Powroty.gov.pl

Wizę w celu repatriacji może otrzymać osoba, która jest polskiego pochodzenia oraz przed dniem wejścia w życie ustawy (tj. przed dniem 1 stycznia 2001 roku) zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnych: Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżanu, Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej.

Jakie dokumenty potwierdzają polskie pochodzenie?

Są to przede wszystkim:

• polskie dokumenty tożsamości;
• akty stanu cywilnego lub ich odpisy albo metryki chrztu poświadczające związek z polskością;
• dokumenty potwierdzające odbycie służby wojskowej w Wojsku Polskim, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej;
• dokumenty potwierdzające fakt deportacji lub uwięzienia, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej;
• dokumenty tożsamości lub inne dokumenty urzędowe zawierające wpis informujący o narodowości polskie.

Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być również:

• dokumenty o rehabilitacji osoby deportowanej zawierające wpis informujący o jej narodowości polskiej;
• dokumenty potwierdzające prześladowanie osoby ze względu na jej polskie pochodzenie.

Decyzję w sprawie uznania wnioskodawcy za osobę polskiego pochodzenia wydaje konsul.

Wiza wydana w celu repatriacji

Konsul wydaje wizę repatriacyjną po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz po przedstawieniu dowodu potwierdzającego zapewnienie warunków do osiedlenia się.

Okres ważności wizy wynosi 12 miesięcy od dnia wydania.

Osoba przybywająca do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej w celu repatriacji nabywa obywatelstwo polskie z mocy prawa z dniem przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej.

Wiza krajowa w celu repatriacji może być również wydana małżonkowi oraz zstępnym do czwartego stopnia (a także ich małżonkom) osoby spełniającej warunki wydania wizy krajowej w celu repatriacji, jeżeli zamierzają z nią przybyć do Polski z zamiarem osiedlenia się na stałe.

Aby konsul mógł wydać wizę krajową w celu repatriacji, wnioskodawca musi przedstawić dowód potwierdzający posiadanie przez niego lub zapewnienie mu przez inne osoby lokalu mieszkalnego i źródeł utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej, albo zapewnienia miejsca w ośrodku adaptacyjnym, zwanych warunkami do osiedlenia się.

Co kryje się pod określeniem „warunków do osiedlenia się”?

Warunki do osiedlenia się to posiadanie lub zapewnienie lokalu mieszkalnego i źródeł utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej albo zapewnienie miejsca w ośrodku adaptacyjnym dla repatriantów. Dowodem potwierdzającym posiadanie warunków do osiedlenia się jest dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu mieszkalnego na okres nie krótszy niż 12 miesięcy oraz oświadczenie o zatrudnieniu lub umowa o pracę na okres nie krótszy niż 12 miesięcy.

Obowiązki repatrianta po przyjeździe do Polski

Są to przede wszystkim:

• Rejestracja aktów stanu cywilnego w polskim rejestrze, o ile osoba nie wnioskowała o ich umiejscowienie przed przyjazdem do Polski;
• Uzyskanie potwierdzenia posiadania polskiego obywatelstwa;
• Dokument wydawany jest przez urzędy wojewódzkie na podstawie wizy w celu repatriacji umieszczonej w paszporcie oraz polskich aktów stanu cywilnego.
• Uzyskanie meldunku na pobyt stały, numeru PESEL oraz złożenie wniosku o wydanie dowodu osobistego.

Więcej informacji

Informacje na temat procedury repatriacyjnej znajdują się bezpośrednio na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Anna Gawrylik, Powroty.gov.pl

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji.