Back

Przeprowadzka z małym dzieckiem – o czym warto pamiętać?

Rodzice małych dzieci, planując przeprowadzkę do innego kraju, skupiają się na kwestiach organizacyjnych, często ignorując emocje malucha – zakładają, że dziecko jeszcze wielu rzeczy nie rozumie…

Tymczasem okazuje się, że również malutkie dzieci odczuwają stratę, nie tylko rodziny, ale również kolegów oraz znajomych im miejsc.

Rozstanie z przyjaciółmi

Nawet małe dzieci, kilkuletnie oraz w wieku przedszkolnym, odczuwają tęsknotę, pamiętają o swoich przyjaciołach i najbliższych, których zostawili w kraju emigracji. Przygotowując siebie oraz dziecko do wyjazdu, nie zapominajmy również o małych przyjaciołach naszych dzieci, oni także powinny mieć szansę pożegnać się z naszymi dziećmi.

Warto jest porozumieć się z rodzicami kolegów i koleżanek naszego dziecka, wspólnie wytłumaczyć dzieciom, co nastąpi w ciągu najbliższych kilku dni czy tygodni, dać im szansę przygotować się na rozstanie. Powinniśmy również umożliwić im pożegnanie. W ten sposób zarówno nasze dziecko będzie miało poczucie, że jego przyjaciel nie zniknął, że wciąż bawi się, jeździ na wakacje, dostaje prezenty od Św. Mikołaja. Podobnie pozostawiony w kraju emigracji mały kolega naszego dziecka nie ma poczucia, że jego przyjaciel go zostawił.  Jeśli możecie, po przeprowadzce umożliwcie kontakt nawet tym 2-3-latkom, być może z czasem się urwie, ale na samym początku może być bardzo potrzebny obu stronom. Jak to zrobić? Dzieci mogą się zobaczyć przez Skype, mogą wysyłać sobie narysowane obrazki, czy swoje zdjęcia.

Choroba dziecka po przeprowadzce - czy jest z nią związana?

Reakcje dziecka, które mogą świadczyć o przeżywanym napięciu, wynikającym z prób adaptacji do zmiany, potrafią być bardzo różne. Oczywiście jest to kwestia bardzo indywidualna, każde dziecko może zachowywać się w inny sposób. Często jednak są to zachowania lub przeżycia, które mało który rodzic połączy ze stresem związanym z przeprowadzką. Problemy psychosomatyczne, takie jak: reakcje alergiczne, bóle brzucha oraz głowy, nagłe wysokie gorączki, obniżenie odporności czy moczenie się to przykład takich właśnie oznak. U dzieci silnie przeżywających zmiany otoczenia zaobserwować można również autoagresję – objawia się to szczypaniem się, drapaniem, okaleczaniem czy wyrywaniem sobie włosów. Jeśli spostrzeżesz u swojego dziecka jeden ze wspomnianych tu objawów bądź coś bardziej oczywistego jak: agresję, depresję, izolację, postaraj się poświęcić dziecku maksimum uwagi, rozmawiaj – zachęcaj do wyrażania uczuć. Tłumacz, tłumacz i jeszcze raz tłumacz mu to, co w danej chwili się dzieje oraz zapewniaj, że z czasem  wszystko się ułoży, zaprzyjaźni się z nowo poznanymi kolegami. Ono potrzebuje czuć się bezpiecznie, potrzebuje czuć się zrozumiane. Nie może mieć poczucia, że jego emocje są przez Was ignorowane, że są dla Was nieważne albo, że uważacie je za przesadzone.

Agnieszka Juźwiuk, Powroty.gov.pl

Źródło:

Anna Jurek, Psychologiczne aspekty doświadczeń migracyjnych u dzieci i młodzieży, [w.] Migracja, tożsamość, dojrzewanie. Adaptacja kulturowa dzieci i młodzieży z doświadczeniem migracyjnym, red. N. Klorek, K. Kubin, Warszawa 2015, s. 27-61.